View PDF version of this page

NEOPHYTUS. 11 have forgotten their wealth, their fine dwellings, families, servants, slaves, their many flocks, herds, swine, cattle of all kinds, grainbearing fields, fertile vineyards and variegated gardens, and with great care and secrecy have sailed away to foreign lands, and to the queen of cities. And those who conld not fly—who is fit to set forth the tragedy of their sufferings ? The searches, the public prisons, tin? exaction of money squeezed from them, thousands upon thousands 1 But these, by the just judgment of God, were allowed to befal us on account of the burthen of our sins, that we might be humbled, and perchance be deemed worthy of forgiveness. England is a country beyond Romania on the north, out of which a cloud of English with their sovereign, embarking together on large vessels called smacks, sailed towards Jerusalem, For at that time the monarch of the Germans, it is said with 900,000 soldiers, was making his way to Jerusalem ; and passing by the land of Iconium, and coming through the eastern conutries, his troops perished from the length of the journey, and from hunger and thirst. And their sovereign, as he was riding, was drowned in some river. But the English king, the wretch, landed in Cyprus, and found it a nursing mother : had it not been so, he too perchance would have suffered the fate of the German. But how Cyprus was taken, this too I will briefly relate. When it became necessary that the most pions sovereign Manuel Comnenus, of happy memory, should send a garrison to the royal strongholds in Armenia, he sent one of his kin, quite a youth, Isaac by name, who after guarding the fortresses for some yearn engaged in war with the Armenians. He was taken captive by them and sold to the Latins. They held him for many years bound with chains, for his uncle, the Emperor Manuel, was dead, leaving his realm to his son Alexins, also a child. Whereupon his uncle Andronicns, who reigned Toi'S uûrijÇ νλονσιονς ετηΧαθέσθαι πλούτου αιτών, λαμπρών οικημάτων, συγγενών, οίκετων, άνδραπόδων, πλήθους ποιμνίων, βονκαλίων, λακιικών, βοσκημάτων παντοίων, χωρών σιτοφόρων, και παμφόρων αμπέλων, και παραδείσων ποικίλων, καί μετά πολλής σπονδής άποπλευσαι λάθρα προς χωράς αλλοδαπής, και προς tì}v βαιηλίδα των πόλεων. "Οσοι δε διαφνγειν οΰκ ίσχυσαν, τις ικανός εκτραγωδησαι τάς θλίψεις αϊτών, τους εζετασμονς, τονς δημοσίους φυλακισμαυς, την ολκην των απαιτουμένων χρημάτων, μέχρι χιλιάδων τόσων και τόσων, ταΐτα oc σνγκεχώρηται γενέσθαι δι αμαρτίας όγκοι-, ψήφω θεοΰ δικαία, 'iva ταπανωθέντες, καταξιωθωμεν ίσωί συγγνώμης. Χώρα ΐ'στίΐ' Ίγκλιτέρρα πόρρω της Ρωμανίας κατά βορρυν Ιξ ης νέφος Ίγκλίνων, συν τω αρχοντι αυτών, εις πλου* μίγάλα λεγόμενα νάκκας συνεισελθόντες, τον πλουν προς Ιεροσόλυμα ίδρων τότε γαρ και Ó "Αλαμανών άρχων μετά εννιακοσίων χιλιάδων, (ος φασι, στρατοπέδων, προς Ιεροσόλυμα και αϊτός την ΰρμην «γοι€ιτο· παρελθών 82 την χωράν τον Ικονίου, και τα ανατολικά μέρη οΊερχόμεί·ος, διεφθάμησαν τα στρατάπίδα τω μήκεΐ της άδον και τώ λίμω, και τω δίψα· & Si αυτών βασιλεύς hf ran ποταμιά άπεπνίγη, εποχούμενος Ιππω. 'ίγκλίτερ Sc Τ~§ Κύπρω παραλαβών, ενρεν αυτήν ô πανάθλιος ως τιθηνονσαν μητέρα, και ti μη γίγονε τούτο, τα του Άλαμάτον trous έμελλε πείσεσθαι και αυτός, rus Se Κύπρος (άλω, ίπιδρομαδην λέξω και τοΰτο. Ώβ εγά'ετο έν χρήσει ô εν μακάρια, τ§ ληζει ευσεβέστατος βασιλείς ììai-ονηλ ό Κομνηνός φρονράν στείλαί τίνα προς τα βασιλικά φρούρια της Αρμενίας, στέλλει τινά το. αυτού συγγενών, κομιδτ} νέον Ίσαάκιον τοννομα· Ss χρόνους τινάς τα κάστρα περιφυλάξας συνάπτει πόλεμον μετά των "Αρμενίων. Και παρ' αίτών αλωθείς πιπράσκεται τοις Aart'rots. Οί Sè σιδηραδίσμιον αυτόν κατεΐχον χρόνοις ΐκανοΐς, ην γαρ τελευτησας ο βασιλεύς Μανονήλ, â θειος αντυν, εασας την βασίλείαν Άλεζίω tu υ'ιώ αΰτοϋ, παιδαρύρ οντι καϊ αίτω· 8l ην α'ιτΐαν, σνμβασιλενσας αΰτω Ανδρόνικος, 6 θειος αντον, αναιρεί το παιδάριον, κρατησας

View PDF version of this page